اولویت نیکی به مادر

ذهن ما زندان استما در آن زندانیقفل آن را بشکندر آن را بگشایو برون آی از این دخمه‌ی ظلمانینگشایی گل منخویش را حبس در آن خواهی کردهمدم جهل در آن خواهی شدهمدم دانش و دانایی محدوده‌ی خویشو در این ویرانیهمچنان تنگ نظر می‌ مانیهر کسی در قفس ذهنی خود زندانی استذهن بی‌ پنجره بی پیغام استذهن بی‌ پنجره دودآلود استذهن بی‌ پنجره بی‌ فرجام استبگشاییم در این تاریکی روزنه‌ ایو بسازیم در آن پنجره‌ ایبگذاریم زهر دشت نسیمی بوزدبگذاریم ز هر موج خروشی بدمدبگذاریم که هر کوه طنینی فکندبگذاریم ز هر سوی پیامی برسدبگشاییم کمی پنجره رابفرستیم که اندیشه هوایی بخوردو به مهمانی عالم برودگاه عالم را درخود به ضیافت ببریمبگذاریم به آبادی عالم قدمیو بنوشیم ز میخانه هستی قدحیطعم احساس جهان را بچشیمو ببخشیم به احساس جهان خاطره ‌ایما به افکار جهان درس دهیمو ز افکار جهان مشق کنیمو به میراث بشردین خود را بدهیمسهم خود را ببریمخبری خوش باشیمو خروسی باشیمکه سحر را به جهان مژده دهیمنور را هدیه کنیمو بکوشیم جهانبه طراوت و ترنم، تسکین و تسلی برسدو بروید گل بیداری، دانایی، آبادی در ذهن زمانو بروید گل بینایی، صلح، آزادی، عشق در قلب زمینذهن ما باغچه استگل در آن باید کاشتور نکاری گل منعلف هرز در آن می ‌رویدزحمت کاشتن یک گل سرخکمتر از زحمت برداشتن هرزگی آن علف استگل بکاریم بیاتا مجال علف هرز فراهم نشودبی گل آرایی ذهننازنیننازنیننازنینهرگز آدم، آدم نشودمجتبی کاشانی ابزارک تصویر + نوشته شده در پنجشنبه بیست و پنجم اسفند ۱۴۰۱ ساعت ۱۱:۴۶ ق.ظ توسط مصطفی اورهان  |  بخوانید, ...ادامه مطلب