اولویت نیکی به مادر

ابوزید عبدالرحمن بن محمد بن خلدون حَضرَمی معروف به ابن خلدون تاریخ‌ نگار و جامعه‌ شناس مشهور عرب بود که در سال ۷۳۲ ه‍جری قمری در کشور تونس به دنیا آمد. خانوادهٔ او از اعراب جنوبی عربستان بودند که پس از پیروزی مسلمانان بر مردم اسپانیا وارد این کشور شدند و تا زمانی که بین آن‌ها و مسیحیان اختلافی پیش آمد در این کشور بودند و پس از آن به سمت تونس حرکت کردند و در آنجا ساکن شدند. در دوران کودکی ابن خلدون، بزرگان دینی که از اسپانیا به تونس سفر می ‌کردند در خانهٔ آنها توقف می‌ کردند و همین امر باعث شد ابن خلدون از کودکی و به وسیلهٔ این افراد قرآن، فقه، تصوف، اخلاق، کلام، مردم‌ شناسی، جامعه ‌شناسی، نجوم، اقتصاد، تاریخ، هندسه، جبر، حساب، لغت، فلاحت، طلسمات، شعر، آداب و تعلیم، منطق، ریاضی، فلسفه، سیاست، منشی ‌گری و کارهای مربوط به حکومت را بیاموزد.محمد بن ابراهیم الآبیلی، یکی از بزرگان عصر خود بود که ابن خلدون حدود پنج سال نزد او به تحصیل پرداخت. آبیلی فردی بود که ابن خلدون را با آثار ابن رشد، ابن سینا و آثار جدید فلسفی قلمرو اسلامی آشنا ساخت. اولین اثر او در مورد تاریخ عمومی جهان تا زمان خودش است که در بین سال های ۷۷۸ تا ۷۸۳ هجری قمری نوشته شده است و اندیشه‌ های فلسفی وی در روش ‌شناسی این اثر به‌ خوبی مشخص شده ‌است. ابن خلدون کتابی هم اندر اخبار عرب و عجم نوشته است که از مقدمه زیبای آن ابعاد و عمق دانش وی مشخص می شود.ابن خلدون فعالیت‌های سیاسی خودش را از دربار ابوعنیان حاکم مرینی شروع کرد و سرانجام به جرم توطئه علیه حاکم مذکور دستگیر و زندانی شد. مدتی بعد در توطئه‌ای که پسرعموی ابوعنیان ترتیب داده ‌بود شرکت کرد، اما موفق نشد مقام در شایسته ی کسب کند. پس از آن به شهر قرناطه رفت، چرا ک, ...ادامه مطلب