اولویت نیکی به مادر

مثنوی یکی از قالب های شعری متداول، مانند قالب شعری غزل در شعر دری است. قالب مثنوی از نظر تعداد بیت ‌ها یک قالب شعری بلند است که بیشتر برای داستان سرایی، بیان مفاهیم طولانی و آموزش مفاهیم استفاده می‌ شود. مضمون و محتوای شعر مثنوی بیشتر موضوعات عارفانه، اخلاقی، حماسی و تاریخی می باشد. علت نامگذاری این قالب شعری به خاطر آن است که هر بیت دارای قافیه جداگانه بوده و تمام بیت ‌های آن از وزن خاصی پیروی می ‌کنند. از این قالب شعری به خاطر خصوصیات ساختاری آن، بیشتر برای بیان داستان ‌ها، ادبیات آموزشی و عارفانه و موضوعاتی که طولانی هستند استفاده شده است. مثنوی سرایی از قرن سوم و چهارم شروع شده و در تمام دوره ‌ها ادامه داشته است.از جمله آثاری که با این موضوع سروده شده‌ اند میتوان به شاهنامه فردوسی، حدیقه حکیم سنایی غزنوی، کلیله و دِمنه رودکی، آفرین نامه ابوشکور بلخی، بوستان شیخ مصلح الدین سعدی، مثنوی معنوی مولانا جلال الدین محمد بلخی، هفت اورنگ نورالدین عبدالرحمن جامی، اسکندرنامه حکیم نظامی گنجوی و مثنوی های عرفانی بیدل اشاره کرد. قالب مثنوی با وجود مستقل بودن قافیه در هر بیت، دارای وزن شعری خاصی است. منظور از جداگانه بودنِ قافیه هر بیت آن است که تنها دو مصرع یک بیت هم قافیه هستند و همین ویژگی سبب شده تا این قالب شعری دارای بیت ‌های زیادی باشد و محدودیتی در تعداد بیت ‌ها وجود نداشته باشد. حداقل تعداد بیت در این قالب شعری دو بیت بوده و حداکثری در تعداد بیت ‌ها وجود ندارد.قالب مثنوی یکی از اولین قالب‌های شعری بوده که به ادبیات دری وارد شده و جزء بلندترین قالب ‌های شعری محسوب می ‌شود. شاهنامه و مثنوی معنوی را می ‌توان از برجسته ‌ترین شعر‌های سروده شده در قالب شعری مثنوی دانست.مثنوی مولوی ش, ...ادامه مطلب