اولویت نیکی به مادر

شهر ضحاک مجموعه خرابه‌ های شهر باستانی در ولایت بامیان و یکی از نشانه‌‌ های تاریخی شاهنامه است که قرار شواهد تاریخی در سال ۶۱۷ هجری قمری توسط ارتش چنگیز با خاک یکسان گردیده است.شهر ضحاک که به نام شهر سرخ نیز شناخته می ‌شود، مجموعه‌ وسیعی از ویرانه بناهای تاریخی است که بر تپه‌ سرخ رنگی مشرف به نقطه استراتیژیک، در محل ورودی شرقی وادی بامیان و در قسمت جنوب غربی شش ‌پل واقع شده است. روزگاری شهرضحاک، چهار راه ارتباطی دنیای قدیم بود و راه ‌های تجاری از این محل می ‌گذشتند، که جنوب را به هندوستان، شرق را به ایران و شمال را به سلسله کوه‌ های هندوکش و دریای آمو وصل می ‌کرد.از دیوارهای این شهر، برج ‌های متعدد و راه ‌های پیچ و خم آن که تا هنوز قابل مشاهده است، فهمیده می ‌شود که در زمان آبادی خویش از شکوه، رونق و استحکامات دفاعی مهمی برخوردار بوده است.در برخی از قسمت ‌های باقی مانده این شهر، آثاری از دوره‌ های تاریخیِ، ترک ‌های یفتلی یا هون ‌های سفید از قرن ‌های چهارم تا نهم میلادی، سده‌ های اولیه اسلامی از قرن‌ های دهم تا سیزدهم میلادی و تیموری‌ ها از قرن پانزدهم تا شانزدهم میلادی به چشم می خورد.اصل نام این شهر در نخستین سال ‌ها مشخص نیست؛ هرچند افسانه شاه ماردوش، به نام ضحاک در ادبیات دری آمده و مردم عوام نیز عقیده دارند که اینجا پایتخت ضحاک ماردوش بوده، چون او این شهر را ساخته است.استاد احمد علی کهزاد در کتاب افغانستان در شاهنامه نوشته است: در اثر حفریات، کوزه‌ هایی با مارک صورت برخی از ترک ‌شاهان غربی هم پدیدار شده که مقارن ساسانی‌ ها از ماورای آمو به خاک‌ های باختر سرازیر شده‌ اند.از طرفی هم افواهات و قصه‌ های عامیانه در بین مردم وجود دارد که بنیان‌ گذار این شهر یکی از شاهان مقتدر , ...ادامه مطلب

شهر ضحاک مجموعه خرابه‌ های شهر باستانی در ولایت بامیان و یکی از نشانه‌‌ های تاریخی شاهنامه است که قرار شواهد تاریخی در سال ۶۱۷ هجری قمری توسط ارتش چنگیز با خاک یکسان گردیده است.شهر ضحاک که به نام شهر سرخ نیز شناخته می ‌شود، مجموعه‌ وسیعی از ویرانه بناهای تاریخی است که بر تپه‌ سرخ رنگی مشرف به نقطه استراتیژیک، در محل ورودی شرقی وادی بامیان و در قسمت جنوب غربی شش ‌پل واقع شده است. روزگاری شهرضحاک، چهار راه ارتباطی دنیای قدیم بود و راه ‌های تجاری از این محل می ‌گذشتند، که جنوب را به هندوستان، شرق را به ایران و شمال را به سلسله کوه‌ های هندوکش و دریای آمو وصل می ‌کرد.از دیوارهای این شهر، برج ‌های متعدد و راه ‌های پیچ و خم آن که تا هنوز قابل مشاهده است، فهمیده می ‌شود که در زمان آبادی خویش از شکوه، رونق و استحکامات دفاعی مهمی برخوردار بوده است.در برخی از قسمت ‌های باقی مانده این شهر، آثاری از دوره‌ های تاریخیِ، ترک ‌های یفتلی یا هون ‌های سفید از قرن ‌های چهارم تا نهم میلادی، سده‌ های اولیه اسلامی از قرن‌ های دهم تا سیزدهم میلادی و تیموری‌ ها از قرن پانزدهم تا شانزدهم میلادی به چشم می خورد.اصل نام این شهر در نخستین سال ‌ها مشخص نیست؛ هرچند افسانه شاه ماردوش، به نام ضحاک در ادبیات دری آمده و مردم عوام نیز عقیده دارند که اینجا پایتخت ضحاک ماردوش بوده، چون او این شهر را ساخته است.استاد احمد علی کهزاد در کتاب افغانستان در شاهنامه نوشته است: در اثر حفریات، کوزه‌ هایی با مارک صورت برخی از ترک ‌شاهان غربی هم پدیدار شده که مقارن ساسانی‌ ها از ماورای آمو به خاک‌ های باختر سرازیر شده‌ اند. چنگیز تنها حصاراز طرفی هم افواهات و قصه‌ های عامیانه در بین مردم وجود دارد که بنیان‌ گذار این شهر یکی, ...ادامه مطلب