اولویت نیکی به مادر

ابوالمعانی میرزاعبدالقادر بیدل فرزند عبدالخالق خان شاعر بزرگ زبان دری اصلاً از قوم برلاس و از ترکان چغتایی است و سلسله نصبش به امیر تیمور گورگانی میرسد.بیدل به سال 1054 هجری در اعظم آباد پتنه دیده به جهان هستی گشوده و در چهارم صفر سال 1133 در شهر دهلی کشور هندوستان زندگی را بدرود گفت و بنابر وصیت خودش در صحن خانه ای که در آن می زیست به خاک سپرده شد.در اشعار بیدل مفاهیم عمیق عرفانی، فلسفی، اجتماعی، سیاسی بی شماری وجود دارد که او این مفاهیم ارزشمند را هنرمندانه و بسیار زیبا به نمایش گذاشته وتحسین مخاطبین خود را برانگیخته است.بیدل قدرت شگفت انگیز در ایجاد تصویرهای ذهنی شگرف داشت و با قدرت بیان بالا، آن تصاویر را در قالب اشعار دل انگیز عرفانی به بیان نشسته است. در اشعار بیدل مفاهیم عمیق عرفانی، فلسفی، اجتماعی و سیاسی بی شماری وجود دارد که او این مفاهیم ارزشمند را هنرمندانه و بسیار زیبا به نمایش گذاشته و تحسین مخاطبین خود را برانگیخته است.آیینه به بر، غافل ازآن جلوه دمیدیم جزما نتوان یافت کسی را بتر ازماعرفان بیدل عرفانی آمیخته با اندیشه های فلسفی است. دشواری زبان پر رمز و راز صوفیانه و اندیشه های به هم آمیخته فلسفی وقتی با تخیلات و زبان راز گونه بیدل پیوند می یابند کلام دشوار و دیریاب را خلق می کند. بیدل جنون انشایی است که سخنش جز انشای تحیر نیست و از میان گفته و ناگفته ها حدیث نگفتن را برگزیده است:با هیچ کس حدیث نگفتن نگفته ام در گوش خویش گفته ام و من نگفته امدر شعر بیدل ایده های بلند ناب وزلال عرفانی، درقالب استعارات، و کنایات وهنرنمایی های حیرت آور وخیال ‌پردازی و نوآوری های تازه و بکر به گونه ای نمایش داده شده است که مخاطب را به شگفت وامیدارد.حیرت آهنگم، که می فهمد زبان راز, ...ادامه مطلب