در گرامیداشت از سیصد و دوازهمین سال وفات ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل

ابوالمعانی میرزاعبدالقادر بیدل فرزند عبدالخالق خان شاعر بزرگ زبان دری اصلاً از قوم برلاس و از ترکان چغتایی است و سلسله نصبش به امیر تیمور گورگانی میرسد.

بیدل به سال 1054 هجری در اعظم آباد پتنه دیده به جهان هستی گشوده و در چهارم صفر سال 1133 در شهر دهلی کشور هندوستان زندگی را بدرود گفت و بنابر وصیت خودش در صحن خانه ای که در آن می زیست به خاک سپرده شد.

در اشعار بیدل مفاهیم عمیق عرفانی، فلسفی، اجتماعی، سیاسی بی شماری وجود دارد که او این مفاهیم ارزشمند را هنرمندانه و بسیار زیبا به نمایش گذاشته وتحسین مخاطبین خود را برانگیخته است.

بیدل قدرت شگفت انگیز در ایجاد تصویرهای ذهنی شگرف داشت و با قدرت بیان بالا، آن تصاویر را در قالب اشعار دل انگیز عرفانی به بیان نشسته است.

در اشعار بیدل مفاهیم عمیق عرفانی، فلسفی، اجتماعی و سیاسی بی شماری وجود دارد که او این مفاهیم ارزشمند را هنرمندانه و بسیار زیبا به نمایش گذاشته و تحسین مخاطبین خود را برانگیخته است.

آیینه به بر، غافل ازآن جلوه دمیدیم

جزما نتوان یافت کسی را بتر ازما

عرفان بیدل عرفانی آمیخته با اندیشه های فلسفی است. دشواری زبان پر رمز و راز صوفیانه و اندیشه های به هم آمیخته فلسفی وقتی با تخیلات و زبان راز گونه بیدل پیوند می یابند کلام دشوار و دیریاب را خلق می کند. بیدل جنون انشایی است که سخنش جز انشای تحیر نیست و از میان گفته و ناگفته ها حدیث نگفتن را برگزیده است:

با هیچ کس حدیث نگفتن نگفته ام

در گوش خویش گفته ام و من نگفته ام

در شعر بیدل ایده های بلند ناب وزلال عرفانی، درقالب استعارات، و کنایات وهنرنمایی های حیرت آور وخیال ‌پردازی و نوآوری های تازه و بکر به گونه ای نمایش داده شده است که مخاطب را به شگفت وامیدارد.

حیرت آهنگم، که می فهمد زبان راز من؟

گوش برآیینه نِه تا بشنوی آواز من

آموزه های افکار بیدل سبب تقویت و استحکام اشعار او شده و شنونده را به تعالیم ارزشمند عرفان و تصوف اسلامی رهنمون می گردد.

بیدل در اشعارش مفاهیم عمیق عرفانی، فلسفی، اجتماعی و سیاسی را هنرمندانه و بسیار زیبا به نمایش گذاشته و تحسین مخاطبین خود را برانگیخته است.

واژه ها و کلمات در اشعار بیدل بسیار سنجیده، موزون، دقیق و هنرمندانه به کار گرفته شده است.

بیدل، شاعریست سخت نگر و کنجکاو که عظمت پدیده ها را با چشمان پر از معرفتش دیده و به اعجاز آنها پی برده است. خوانش افکار عرفانی و فلسفی او، انسان را به دنیای از اسرار و معرفتی می برد که بازگشت دوباره از آن، دشوار می نماید.

دستگاه معنی نازک، سخن را زیور است

جوهر این تیغ، جز پیچ وخم اندیشه نیست

بیدل مسئله فنا را بار بار در شعرش آورده است. فانی شدن وگم شدن چون قطره در دریای بی کران اهمیت بسیار دارد. او در وادی عرفان خود خواهی رنگ می بازد. عارف به تعبیر بیدل همچو نور محو در آفتاب مطلق است.

ما سجدۀ حضوریم محو جناب مطلق

گمگشته همچو نوریم در آفتاب مطلق

+ نوشته شده در چهارشنبه یکم شهریور ۱۴۰۲ ساعت ۱:۷ ب.ظ توسط مصطفی اورهان  |