آداب و رسوم افغان ها در ایام عید سعید فطر

مردم مسلمان افغانستان از عید سعید فطر با آداب و رسوم کهن خود به گرمی استقبال نموده و در این روز با ظاهر آراسته، پس از ادای نماز عید به دیدار بزرگان و اقارب شان می روند و از نعمت های الله متعال قدردانی می کنند.

مردم مسلمان افغانستان که همدوش با دیگر مسلمانان جهان در ماه مهمانی خدا از نعمت های بیکران باریتعالی بهره برده اند، بعد از طلوع آفتاب روز اول ماه شوال، با قلب های آکنده از ایمان و امید در محل ها و مراکز برپایی نماز عید فطر حضور می یابند و پیشانی بر زمین می گذارند و قدردان خالق هستی می شوند.

یکی از واجبات مسلمان ها در ختم ماه مبارک رمضان دادن فطریه روزه است. این موضوع در بین مردم به حدی مهم است که آنها به هر صورتِ ممکن پیش از حضور در مساجد جهت انجام نماز عید، آن را به علمای دینی می ‌دهند تا آنها بین فقرا و افراد مستحق توزیع نمایند.

همزمان با این خانواده ها صبح روز اول عید، سفره عیدیِ در حد توان شان هموار نموده و با چیدن میوه‌های تازه و خشک و شیرینی به استقبال مهمان ها می پردازند. در روز های عید فطر در میان مردم افغانستان رسم است که به دیدار دوستان و اقارب شان می روند و عید فطر را تبریک می گویند.

کودکان و نوجوانان نیز در این روز های فرخنده لباس های نو و آراسته به تن نموده و از عیدی فامیل، آشنایان و همسایگان بهره مند می شوند.

رفت و آمد مسلمانان به خانه های یکدیگر، عیادت ازمریض ها و بخشش به مستمندان از جمله آداب و رسوم عید فطر است.

در ولایت های غربی کشور از جمله بادغیس، هرات، غور و فراه شب عید فطر جایگاه خاصی برای خانواده تازه عروس و دامادها دارد.

همچنان در اکثر ولایت کشور ما رسم براین است تا در آخرین شب ماه مبارک رمضان که به نام شب عید نامیده می شود، با برپایی مراسم خاص، عیدی تازه عروس توسط خانواده داماد اهدا می شود. عیدی داماد نیز در روز های عید و بعد از دیدار او با خانواده عروس تقدیم می گردد.

مواردی چون دوره گردی عیدی اطفال و نوجوانان و رفتن دسته جمعی آنان به خانه های یکدیگر، اهدای شیرینی همراه با دستمال گلدوزی شده به مهمانان ازجمله مراسم عید فطر در ولایت های غربی کشور ما است.

رفتن مردم به مناطق خوش آب وهوا، برگزاری مسابقات پهلوانی و بزکشی نیز از رسم و رواج های عمده مردمان سمت شمال کشور ما در ایام عید است.

در گذشته ها مردم ولایت بامیان، شب اخیر ماه مبارک رمضان به خاطر رویت هلال عید فطر به کوه ها بالا می شدند ونخستین کسی که ماه را می دید با غرور و سربلندی خاصی از قله کوه پایین می آمد و نامش تا مدت ها بر سر زبان های می بود. پس از رویت ماه، شور و هلهله آغاز می شد و همه آن شب را به عنوان شب عید با تهیه قوروتی، آبجوشک، نان مالیده، پلو و یا هم شیربرنج جشن می گرفتند، که هنوز هم کم و بیش این رسم و عنعنه در میان مردم آنجا وجود دارد.

در ایام عید از همه مهمتر اینکه مردم ما همچو روز ها را عید وحدت و همبستگی میدانند و به همین دلیل، رفتن به منازل همدیگر را از هر چیز دیگر بیشتر ترجیح می ‌دهند.

+ نوشته شده در یکشنبه نوزدهم فروردین ۱۴۰۳ ساعت ۱۲:۳۵ ب.ظ توسط مصطفی اورهان  |