داستان تنهایی رهبین

داستان تنهایی تازه ترین اثر شعری شاعر خوب کشور محمد افسر رهبین است که به تازگی حله طبع پوشیده و تقدیم جامعه فرهنگی کشور گردید.

موضع این مجموعه شعری عشق است، عشق همسفر درگذشته شاعر که وی را واداشته تا اندوه فراق و غصه های تنهایی اش را در هیئت یک مجموعه شعری به نشر برساند.

این شاعر شیرین ‌سخن، پس از درگذشت همسفر‌ زندگی، با سرایش اشعار دردانگیزی سعی نموده است تا تعهدش نسبت به یار سفر کرده‌ را بازگو نماید. این ابیات زیبای شاعر که در آن سوز درونش را به بیان نشسته است، میتواند بهترین شاهد این مدعا باشد.

از اتاق هفت رنگِ عشق، با تو یک قلم

نقش و تصویرِ درودیوار یادم مانده است

ویا:

تا صنوبر پیکری بالابلندی سر کشد

قامتِ آزاده‌ی سروَت مرا آید به یاد

عشق رهبین نسبت به یار سفرکرده، همان عشق ایثارگرایانه معنوی است که باوجود خدمت بی‌ چون در طول سفر زندگی، پس از درگذشت‌ هم خود را مسوول در برابر او می ‌داند‌.

به قول مولانا جلال‌الدین محمد بلخی که در بیتی به این بی کرانگی اشارتی دارد:

در نگنجد عشق در گفت و شنید

عشق دریایی‌ست قعر‌اش ناپدید

محمد افسررهبین شاعر خوش کلام و مستعد درسال ۱۳۳۷ هجری شمسی در یکی از روستا های سرسبز بگرام ولایت پروان چشم به جهان گشود. پدرش محمد اصغر از میرزاهای نام آشنای آن روزگار در شمال کابل بود. رهبین خواندن و نوشتن را از پدر آموخت.

از کودکی به شعر دلبستگی داشت و به کمک پدر درین ره بیشتر آشنا شد، به قول خودش که باری گفته است: من شاعر به جهان آمدم و شعر همزاد من است. از آن رو پیوند من با شعر پیوند ذاتی و طبیعی بوده است.

افسر رهبین نوجوان بود که به سرایش دوبیتی آغاز کرد و نخستین غزلش به سال۱۳۵۶ هجری خورشیدی درمجله وزین ژوندون به چاپ رسید. درخط فاصله ها نخستین دفتر شعری افسر رهبین است که در سال ۱۳۶۷ از سوی انجمن نویسندگان افغانستان چاپ و منتشر گردید. پس از آن، خط مشی، ترانه های شبانگاهی، من و مادرم، هزارنای، بیست سوگسرود برای موج زدگان سونامی آسیا به دو زبان فارسی و انگلیسی، علم گنج، مجموعه شعریِ زخم، به زبان اردو، باغ دلتنگی، مجموعه غزلیاتِ کنگینه، و پژوهش ادبی رندِ شیراز و طوطیِ هند را منتشر نمود.

همچنان آثاری را از زبان اردو به دری ترجمه نموده که از آن جمله یکی کتاب غریب نواز است که پس از آن هفت اثر دیگر شاعران فارسی سرا درهند، به نام های غبار خاطر، کلیات اقبال لاهوری ( بال جبرئیل، ضرب کلیم، بانگ درا، ارمغان حجاز، به گونۀ منظوم) و یادگار غالب را چاپ و در دسترس علاقمندان قرار داده است.

افسر رهبین را میتوان یکی از شاعر برجسته روزگار مان نامید که با روش‌های علمی، ترفندهای زیبایی شناسانه‌‌ هنری و ادبی، ابداعات ادبی و تنوع، موضوعات را مورد ارزشیابی قرار داده و با بهره‌ گیری از شعر و ادبیات کلاسیک دری، دردها و نیازهای جامعه امروز ما را به تصویر کشیده است.

ضمن آرزوی موفقیت های هرچه بیشتر وی در زمینه خدمتگزاری به ادب و فرهنگ پربار این سرزمین، خوانش داستان تنهایی او را به دلبستگان شعرش توصیه نموده وسخن مان را باخوانش ابیاتی از سروده زیبای او به پایان می بریم.

آن بهارِ نکو نمی آید

دیگر آن رنگ و بو نمی آید

چه کنم کاروانِ لاله و گل؟

هرکه باز آید، او نمی آید

مرده دیگر پرستوی قاصد

مژده از هیچ سو نمی آید

ناله در سینه درگرفته مگر!

که فرا تا گلو نمی آید

خوش ندارم ترنمِ باران

تپ تپِ پای تو نمی آید

ابزارک تصویر

+ نوشته شده در چهارشنبه پانزدهم فروردین ۱۴۰۳ ساعت ۱۲:۵۶ ب.ظ توسط مصطفی اورهان  |