در گرامیداشت از بیست و پنجمین سالروز وفات عبدالرحیم ساربان

عبدالرحیم ساربان از نخستین آواز خوانان آماتور کشور ماست که بنابر علاقمندی خاص خودش به هنر، نخست به فعالیت های هنری درعرصه تئاتر و سپس به هنر موسیقی گام نهاد. این هنرمند خوب با اجرای اولین آهنگ هایش به رادیو افغانستان وقت راه پیدا نمود و با اجرای ترانه های زیبا و دلنشین شهرت فراوانی در بین هنردوستان کسب کرد.

استاد عبدالرحیم ساربان به تاریخ هفتم حمل سال ۱۳۰۸ خورشیدی در شهر زیبای کابل چشم به جهان هستی گشود. آموزشهای ابتدائیه ومتوسطه را در لیسه های قاری عبدالله و میخانیکی کابل به پایان رسانید. درسال ۱۳۳۱ وارد کارهای هنری شد ونخستین فعالیت‌های هنری‌اش را که بازی درتئاتر و آوازخوانی بود زیر نظر استاد فرخ افندی آغاز کرد، اما دیری نگذشت که به پیوندش باهنرموسیقی پی برد و فعالیت اش را بیشتر در این راستا ادامه داد.

اولین آهنگش را با شعری از ابوالقاسم لاهوتی تحت مطلع: «تا به کی ای مه لقا دربدرم می ‌کنی» آغاز نمود و در فرصت کم به علاقمندان بی ‌شماری دست یافت‎.‎

مدتی راهم بنابرعوامل وانگیزه های خاصی به گونه ناخواسته ازعرصه موسیقی و هنرنمایی در تئاتر فاصله گرفت‏.

طی این مدت ناگزیر جهت امرار معیشت شغل برنج ‌فروشی پدر را پیشه کرد و به ‌جای جستجوی سرودهای دلنواز و تهیه و ترتیب کمپوزها، به جنجال دکانداری مصروف گردید.

بار دیگر با رفع محدویت ها، با آهنگ زیبای «خورشید من کجایی سرد است خانه من» از کمپوزهای روانشاد فضل ‌احمد نینواز اجرای آهنگهایش را دوباره آغاز ‌کرد.

پس از آن در ضمیر جامعه جا یافت و ترانه هایش یکی پی دیگر گل ‌کرد وآهنگ‌ های فراموش ‌ناشدنی را تهیه و تقدیم دلبستگان آوازش نمود.

با آغاز فاجعه هفتم ثورسال ۱۳۵۷ که جریان زندگی افغانها از مدار عادی منحرف گشت، ساربان نیز همچون سایر هم میهنانش بی ‌داغ نمانده و قربانی دسایس خائنانه‌ سردمداران آن زمان گردید.

این هنرمند بی بدیل کشور با عالمی از مصایب در سال ۱۳۶۸ در اثر سکته مغزی نیمی از بدنش فلج و در بستر دایمی افتاد، تا جایی که زبان هم به درستی او را یاری نمی ‌رسانید تا رازهای نهانی سینه ‌اش را بازگو نماید.

با آغاز جنگ های داخلی و نابسامانی اوضاع سیاسی دهه هفتاد در کشور خانواده ساربان همدوش دیگر هموطنان رهسپار دیار هجرت گردیده و در شهر پشاور مسکن ‌گزین شدند. روانشاد عبدالرحیم ساربان سرانجام در پای یک عمر خدمات ارزنده درعرصه هنرموسیقی کشور درهشتم حمل سال ۱۳۷۳ به عمر ۶۵ سالگی چشم از جهان فانی فرو بسته و به جاودانگان پیوست. جسد ساربان سالیان بعد از شهر پشاور به کابل منتقل گردیده و درشهدای صالحین به خاک سپرده شد. روحش شاد و صدای دل انگیز جاودانه باد!