در گرامیداشت ازهشتادمین زاد روز حیدری وجودی

غلام‌ حیدر فرزند ملا شفیع‌ الله مشهور به حیدری, وجودی,، به سال ۱۳۱۸ خورشیدی، در یکی از دهکده‌ های پنجشیر دیده به جهان هستی گشود. با سپری نمودن دوران طفولیت نخست، در مدرسه زادگاهش‌ به فراگیری علوم دینی پرداخت و سپس روانه مکتب شد. در کنار دروس مکتب به‌ طور خصوصی به آموختن يک سلسله کتاب ‌های دینی نزد مدرسان و آموزگاران پنجشير نیز ادامه داد.

آقای حیدری, درسال ۱۳۳۳ خورشيدی به کابل آمد و باگذشت سه سال در این شهر به خدمت سربازی شتافت. درختم دوره سربازی عضویت انجمن شعر وزارت معارف را حاصل نمود و در این انجمن از محضر سخنورانی چون مولانا خال ‌محمد خسته، ملک ‌الشعرا استاد عبدالحق بیتاب، شایق جمال، فکری سلجوقی، نوید و شماری دیگر بهره‌ برد. ولی با بسته ‌شدن درهای این انجمن، به کار در کتابخانۀ عامه کابل پرداخت.

حیدری, وجودی,، از نوجوانی به شعر و ادب و عرفان روی آورد و به‌ تدریج، در کار شعر و شاعری به ‌پختگی رسید. این شاعر خوب کشور به پیروی از مولانا جلال الدین محمد بلخی و ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل اشعار زیبایی سروده است که درونمایه بیشترینه اشعار و سروده های او را عرفان و تصوف اسلامی تشکیل میدهد.

حیدری, وجودی, از نظر سبک شعر شاعریست کلاسیک سرا و پابند به سنت های ادبی کهن که به سبک ها و قالب های جدید شعر رغبت چندانی ندارد. در شعر و شاعری قالب دلخواه او غزل است و به حق میتوان او را یکی از غزل سرایان موفق و پیشگام افغانستان خواند.

استاد حیدری, وجودی, نه تنها درعرفان نظری وعملی جایگاه بلند و ستایش بر انگیزی دارد، بلکه شعر های او خود منبر با شکوهی است که پیوسته از آن پند، اندرز، عشق و بینش های عارفانه چنان طیفی از نور در دلهای اهل دل راه گشوده است.

حیدری, وجودی, از چندین سال به اینسو در کنار شعر وشاعری، جوانان علاقمند به ادبیات عرفانی به ویژه مثنوی معنوی مولانا جلال الدین محمد بلخی را با راه اندازی حلقات مثنوی خوانی، آموزش می دهد .از این نقطه نظر هیچ کسی به پیمانه او در گسترش مثنوی خوانی در پایتخت کشور تلاش نکرده است.

شعر او از نظر زبان روان، پیراسته، آهنگین، و بدور از هرگونه ابهام و عیوب شعریست و بیشترینه با موضوعات و رگه های عرفانی وتصوفی آمیخته است.

از حیدری, وجودی, تا اکنون چندین مجموعه شعری، آثار پژوهشی ادبی و عرفانی و ده ها عنوان مقاله به نشر رسیده است.

ضمن آرزوی طول عمر و موفقیت های هرچه بیشتر برای این شاعر خوب کشور غزل زیبایی را از او برگزیده پیشکش شما ادبدوستان میداریم:

ای محرمان جان دل از خویش بیرون گشته ام

بیرون زقید آب و گل آنسوی گردون گشته ام

آیینه ها بشکسته ام با اصل خود پیوسته ام

ازدام و صورت رسته ام از لفظ افزون گشته ام

مستی صهبای دلم معنای معنای دلم

دیوانه گی های دلم مجنون مجنون گشته ام

در دره هـای سینه ام دریای عشق جاودان

جاریست ای ماهی و شان سیحون و جیهون گشته ام

جانم نمی گنجد به تن مانند معنی در سخن

چون عطر گلهای چمن از رنگ بیرون گشته ام

تاجان جانت دیده ام آن ترا بگزیده ام

بربیش و کم خندیده ام یکدم دگرگون گشته ام