- داستان تنهایی رهبین
- آداب و رسوم افغان ها در ایام عید سعید فطر
- مسجد جامع هرات پنجمین مسجد بزرگ در جهان
- داستان هدهد و درخت
- درنگی بر مثنوی و مثنوی سرایی در شعر دری
- دمی با سفرنامه ناصرخسرو بلخی
- باران و باور از مجموعه شعری اسحق ثنا
- نگاهی به داستان نویسی افغانها در هجرت
- نگاهی به هنر کندن کاری روی چوب
- نخستین اذان و نخستین موذن در اسلام
آخرین مطالب
امکانات وب
ﺯ ﻏﻤﺖ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﻏﺰﻝ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻡ
ﺗﻮ ﺑﺒﯿﻦ، ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﺎﻩ ﺑﺮﺩﻡ
ﭼﻮ ﻏﻤﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺯﯾﺎﺩ ﺗﻨﮓ آﻣﺪ
ﻣﻦ ﺑﯽ ﻫﻨﺮ ﺗﻮ ﺑﻨﮕﺮ ﺑﻪ ﻫﺠﺎﯼ ﺁﻩ ﺑﺮﺩﻡ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺯﺍﺭﺍﻥ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺐ ﻫﻤﯽ ﻛﻨﺪ ﻧﺎﺯ
ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﺁﺧﺮ، ﮐﻪ ﻣﻬﻢ ﺑﻪ ﭼﺎﻩ ﺑﺮﺩﻡ
ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻭﻝ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻋﺸﻖ ﻣﯿﺒﺮﺩ
ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﯾﺶ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﻮ ﺩﻭﺍﯼ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﺩﻡ
ﺷﺐ ﻏﻢ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﺎﺷﺪ، ﭼﻪ ﮐﻨﻢ، ﭼﻪ ﭼﺎﺭﻩ ﺳﺎﺯﻡ؟
ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﻕ ﻭﺻﻞ ﺭﻭﯾﺖ ﺩﻝ ﺑﯽﮔﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻡ
ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﺯ ﺧﻠﻮﺕ ﻣﺎ، ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺗﻚ ﺗﻜﺶ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﻫﻖ ﻫﻖ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺮﺩﻡ
ﺗﻮ ﮔﺮﻡ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﻯ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺩﺍﻧﯽ
ﻣﮕﺮﻡ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﮔﻬﯽ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﺮﺩﻡ؟
ﺗﻮ ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺟﺸﻦ ﻧﻮﺭﻭﺯ، ﺯﻏﺮﻭﺭ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﮕﺬﺭ
ﻭ ﺑﮕﻮ، ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﻭﻫﻮشم ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﺮﺩﻡ
+ نوشته شده در سه شنبه دهم فروردین ۱۴۰۰ ساعت ۱۰:۷ ب.ظ توسط مصطفی اورهان |
اولویت نیکی به مادر...ما را در سایت اولویت نیکی به مادر دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : mstafa بازدید : 120