نگاهی به هنر نویسندگی و شگردهای آن

نویسندگی انتقال و رساندن نوعی دیدگاه یا پیام از طریق نوشتن به مخاطب است. نویسنده کسی است که این هنر انتقال پیام از راه نوشتن را دارد. یا به سخن دیگر نویسنده کسی است که خوب حس می کند، خوب می اندیشد و خوب می نویسد.

نویسنده آثار خلاقانه ای مانند رمان ها، داستان های کوتاه، کتاب های ادبی، نمایشنامه ها و اشعار را می آفریند. همچنین گاهی مقالات خاص برای روزنامه ها و مجلات و مطالب غیر داستانی مانند زندگی نامه، حسب حال، کتاب های آموزشی و مطالبی برای رسانه ها می نویسد.

یکی از ابزار اصلی کمک کننده برای یک نویسندۀ خوب شدن، خواندن و مطالعه کردن است. مطالعه کتاب های مختلف، به خصوص آثار نویسندگان بزرک دنیا، در ایجاد ایده و شکل دهی تفکر نویسنده بسیار موثر است.

نوسندگی از تنهاترین مشاغل جهان محسوب می شود، بنابراین نویسنده باید کارکردن در تنهایی را دوست داشته باشد. گاهی نویسنده قبل از شروع کار نوشتن کتاب یا مقاله با ناشر یا مسئول مجله، روزنامه و امثال آن پیمان می بندد. بنابراین او باید وقت شناس بوده و سفارشات خود را به موقع انجام و تحویل دهد. نظم و انضباط نیز ازضرورت های این شغل است. داشتن پشتکار، تمرین و کسب تجربه در نویسندگی بسیار مهم است طوری که برخی از نویسندگان برجسته و مشهور دنیا، هنوز ساعات زیادی از روز را با نوشتن سپری می کنند.

از آنجا که بسیاری از ایده ها و موضوعات اولیه کتابها و مقالات، برگرفته از بطن جامعه، زندگی و مشکلات مردم است، بناً نویسنده باید روانشناس و مردم شناس خوبی باشد و از طریق ارتباط با افراد جامعه با زندگی، علایق، نظرات و مشکلات آنها آشنا شود. به سخن دیگر نویسنده باید صدای مردم جامعه خودش باشد.

بیشتر نویسنده ها به دلیل کم بودن درآمد نویسندگی کارهای دیگری غیر از نویسندگی نیز انجام می دهند، که این امر ضربه بزرگی به نویسندگی حرفه ای وارد کرده و باعث افت کیفیت نوشته ها می شود. عدم حمایت نهادهای دولتی از نویسندگان و پایین بودن تیراژ کتاب ها، از عوامل مهم پایین بودن درآمد نویسندگان می باشند.

چون کار نویسنده مستقل می باشد، از اینرو میتوان گفت که ساعات کاری او نیز متغیر و در اختیار خودش است. البته باید طوری برنامه ریزی کند که کارها و سفارشات خود را به موقع نوشته و آماده کند.

+ نوشته شده در چهارشنبه دهم اسفند ۱۴۰۱ ساعت ۱۲:۳۲ ب.ظ توسط مصطفی اورهان  |