تصويرگری در شعر حافظ

یکی از خصوصيات شعر خواجه شمس الدین محمد حافظ، قدرت تصويرگری و تصویر پردازیست. تصویر پردازی در غزل کار آسانی نيست، بخصوص وقتی که غزل بايد دارای محتوا هم باشد. تصوير با آن زبان محکم و با لطافت‌های ويژه شعر حافظ و با مفاهيم خاصش کاری است بی مثل و مانند که کمتر شاعرانی بدان دست یافته اند. در این دقایق برنامه زیبا غزلی را برگزیده ایم از این شاعر شیرین سخن که امید ذوق بلند شما شعر دوستان را ستوده آید:

یوسفِ گُم گشته بازآید به کنعان، غم مخور

کلبهٔ احزان شَوَد روزی گلستان، غم مخور

ای دل غمدیده، حالت بِه شود، دل بَد مکن

وین سرِ شوریده باز آید به سامان غم مخور

گر بهارِ عمر باشد باز بر تختِ چمن

چتر گل در سر کَشی، ای مرغِ خوشخوان غم مخور

دورِ گردون گر دو روزی بر مرادِ ما نرفت

دائماً یکسان نباشد حالِ دوران غم مخور

هان مَشو نومید چون واقِف نِه‌ ای از سِرِّ غیب

باشد اندر پرده بازی هایِ پنهان غم مخور

ای دل اَر سیلِ فنا بنیادِ هستی بَر کَنَد

چون تو را نوح است کشتیبان، ز طوفان غم مخور

در بیابان گر به شوقِ کعبه خواهی زد قدم

سرزنش ها گر کُنَد خارِ مُغیلان غم مخور

گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید

هیچ راهی نیست، کان را نیست پایان، غم مخور

حال ما در فِرقت جانان و اِبرامِ رقیب

جمله می‌ داند خدایِ حالْ گردان غم مخور

حافظا در کُنجِ فقر و خلوتِ شب هایِ تار

تا بُوَد وِردَت دعا و درسِ قرآن غم مخور

+ نوشته شده در پنجشنبه هجدهم اسفند ۱۴۰۱ ساعت ۱۰:۱۵ ق.ظ توسط مصطفی اورهان  |